Pendent un estagi al dintre de la formacion, descobriguèri lo metòde d’aprendissatge Borel-Maisonny. Es un metòde fonetic e gestual creat a l’origina a destinacion dels enfants sords, per facilitar la dintrada dins lo lengatge amb l’ajuda dels gèstes. Aquel metòde se basa sus 3 axes màgers : lo fonèma (çò qu’es ausit), lo grafèma (çò qu’es vist) e l’articulacion (çò qu’es dich).
Me balhèt enveja de ne saupre mai sus las practicas d’aquel metòde e gaitèri lo memòri de Elena Weisslinger, que parla de l’aprendissatge de la lectura dins sa classa amb aquela aisina.
Dins mas observacions, la regenta se servissiá del libre Bien lire et aimer lire per apréner los sons e los reconéisser dins la lectura. Anonciava lo son estudiat, mostrava lo gèst associat puèi demandava als enfants d’o tornar faire.
Çò que trapèri interessant es lo fach que totes los enfants, qu’aguèsson de dificultats o non, fasián la representacion del son, es a dire que quand la regenta demandava lo son d’una letra, los que sabián mostravan als autres. Faguèri lo ligam amb las palancas, que nos en servissèm per l’escritura subretot, que la prononciacion d’un mot dins una lenga balha l’escritura de l’autre dins una autra lenga, aquí lo francés e l’occitan.
Aquí lo ligam del memòri d’Elena Weisslinger.
Marilon Ferré e la còla.