Paul Molac, deputat Morbihan, es un defensor de las lengas regionalas. Tròp sovent mal vistas, o desbrembradas, aquelas lengas son, uèi, mesas a l’onor.
Lo ministre de l’Educacion Nacionala, Joan-Miquèl Blanquer, contra la lei, s’es trapat balajat per aquesta anóncia, el que qualificava aquela requèsta coma « separatista » per l’ensenhament.
Una victòria plan meritada per las lengas regionalas aprèp un long camin de negociacions.
Es aquel dijòus 8 d’abrial que la nòva proposicion de lei passèt. La resulta foguèt granda amb 247 voses per aqueste cambiament de talha, fàcia a 76 contre amb 19 abstencions. Es un novèl buf per aqueles fervoroses defensors que son enfin meses a l’onor. D’ara enlà, i aurà mai de possibilitat de reivendicar l’ensenhament de las lengas regionalas.
L’ensenhament d’aquelas èra enebit (manca se lo francés podiá èsser ensenhat en meteis temps) dempuèi la lei Deixonne de 1951. Es aduèi que l’Occitan, l’Alsacian, lo Breton e plan d’autras lengas ja inclusas dins l’ensenhament, que van beneficiar d’una proteccion.
Joan-Loís Blenet, co-president de la Confederacion de Calandreta nos balha son sentit : « Es una victòria istorica, dempuèi 1951, amb mai de 60 temptativas, es estat capitat. (…) Istorica d’un autre punt de vista, es lo rebat del cambiament de l’opinion sus las lengas regionalas. A mon vejaire es pas qu’una debuta. Per una Proposicion de Projècte de Lei (PPL) que per definicion deu èsser corteta, es grandiosa. Dins un contèxte de lei pichona es exepcional. Es la primièra PPL de la mandatura que passa contra lo governament. Avèm ganhat una egalitat de tractament (…) Foguèt aquesit tanben perqué i aguèt un atelatge original entre deputat e collectiu (« per que viscan nòstras lengas »), la noveltat a permés la mobilizacion. Marchar junt : Molac e lo collectiu, es aquò la nòstra fòrça ».
Totjorn cunhats per l’Educacion Nacionala es enfin lo triomf per aquelas lengas. Aduèi mòstran l’importància de servar aquel tresaur nacional dins nòstre Patrimòni. Es tota una partida de l’Istòria qu’es integrada en çò de nòstres joves. Representan nòstra cultura, nòstra creativitat, e mai fòrt nòstre francés d’uèi. Lo cambiament que pòrta aquesta lei va permetre als enfants d’aprene l’Istòria de lor Patrimòni. Es sus una polida nòta qu’aquesta setmana s’acaba, e que nos daissa en espèr d’un avenidor prometeire per nòstras lengas.
Emà Albert e la còla
