Tau prumèr dia de l’estagi noste dens lo Menerbés, que visitèm un vitatge aperat « Pech d’Andre ».

Ataulats dens la cort de la bòrda, qu’estóm arrecebuts per la dauna de la maison, Mireia, qui’ns hasó gostar los vins deu domèni : roi, blanc e rosat. Ua beròja produccion familiau qui segueish lo son camin dab trenta ectaras qui entornejan la proprietat. Que’ns hasó partatjar lo son saber har e l’istòria d’aqueth endret de quate generacions de hemnas qui, desempuish 1701, se’n dan entad aqueth vitatge.

Mes çò qui m’interessè mei que mei qu’èra la filosofia de cap au son mestièr ; ua tèrra que li estó auherida tà que transmetèsse aqueth dever d’arrespècte deu territòri. Valorizar la tipicitat deu saber har e arrefusar l’uniformitat.

En efèit, dens l’istòria de la viticultura qu’existivan 10 000 cepatges capvath lo monde. Uei en dia, que n’i demora sonque dus milèrs çò qui ns’amuisha que vam de cap a ua estandardizacion. Per exemple, en França, quasi los tres quarts deus vitatges que tribalhan dab un detzenat de cepatges, pas mei. La realitat qu’ei economica ; tà responer a ua demanda deu mercat internacionau, que s’i planta un hèish de « cabernet, merlòt, o engüèra pinòt negre » e los las varietats autoctònas e istoricas de cada parçan que son destremadas. L’identitat deu vin, hèita peu terrador, peu climat, per la varietat de l’arrasim e tanben peu saber har deu vinhèr que’s perd chic a chic ! Aquera pèrta de diversitat qu’ei l’encausa de l’uniformizacion deu gost deu vin. Çò qui hè la riquessa deu vin qu’ei l’espicifitat de cada botelha descrivuda de plan per Gerarad Bertrand, un vinhèr occitan «  Lo gost de quauque part meilèu que lo gost de quauquarren ». Cada botelha e deu contar ua istòria, que sia de bon o de maishant contar. Aquera filosofia qu’ei tanben la de Jean-Pierre Amoreau, vinhèr de Sent Emilion :  « que’s pòt que s’i tròbe un defaut en ua cuvada, mes que voi aqueth defaut que sia lo men, lo de las condicions maishantas de l’annada, d’un episòdi de mala cultura o d’ua complicacion au parat de la vinificacion ». Com disen, que i a tostemps ua hava de mau còser ; n’ei pas aquò justament qui’ns hè pausar questions, qui’ns hè escambiar, qui’ns hè víver un moment de vita deus sabrós ?? Cada botelha que deu estar ua suspresa, ua emocion …

L’evolucion deu vin qu’ei tanben la de las lengas pertot cavath lo monde. Aqueths personatges patrimoniaus qu’an quauquarren a díser, a partajar, ua riquessa a ensenhar au monde mes si’us tiram las arraditz ne pòden pas mei exprimí’s e engüèra mensh gotejar ..

Au Pech d’Andre, solide, per conviccion pregona, qu’arrefusan los erbicidas qui disen artificiaus e qui’s destacan tròp de la tradicion de transmission orau. Après aver gostat lo vin au parat d’aquera visita, be podossen perseguir la lor pensada e demorà’s au mei pròche deu terrador !

La biodiversitat que passa peu tornar deus cepatges autoctòns !

La diversitat lingüistica que passa per la valorizacion de tots los parlars !