Una vesprada de la setmana de dintrada a Besièrs, un calandrin fasiá una passejada dins lo centre istoric … e faguèt una rancontre. A contrepassat una bela chabra que semblava perduda…
Dins la vila velha de Besièrs, i aviá une petiòta chabra qu’èra liura,
Sabiá pas qu’èra liura, sabiá solament qu’aviá besonh de tornar chas ela,
Se passejiava sul terme, en dessotz de la catedrala,
Era ben banhada sotz la plueja, èra tota sola sotz lo solelh,
De l’espiar, se sentissiá son desaire,
Ont es ton monsur Seguí fiera chabra ?
Sotz las granas estelas, chabra blancha un pauc,
Sotz lo solelh de Besièrs, chastanha un pauc la chabra,
Volriás tornar a ton pau la chabra ?
Se nos devem desliurar del pau qu’i sem enchadenats
Coma la chabra, benlèu que devem sabre ont es lo pau
Estève Rogier